Prince í gærkvöldi, tónleikar og eftirpartý með honum!

Lélegur bloggari?  Já frekar en það er líka búið að vera mikill hasar undanfarið.

 

Var í 7 daga á Tenerife með góðum ferðafélaga.  Frábær ferð í alla staði.  Ekkert skoðað, eiginlega ekkert verslað...allur tíminn fór í að liggja annaðhvort á ströndinni eða við sundlaugarbakkann.  Drukkinn bjór, farið snemma að sofa og sofið út.  Ferðafélaginn er hins vegar horfinn á braut jafn snöggt og hann kom sem er frekar erfitt.

 

Ég er annars búinn að fara á tvenna tónleika undanfarið.  Scissor Sisters fyrir rúmlega viku, var í VIP boxi með bar, leður sofa og örfáum sætum með besta útsýnið í höllinni.  Brilljant að fara svona á tónleika.  Bandið er ekkert spes en þetta var engu að síður upplifun og þræl gaman.

 

Fór reyndar á útgáfutónleika með Garðari Cortes líka nýlega, það var þrælgaman líka...en hinir eiginlegu tónleikar númer 2 voru í gærkvöldi.

 

Prince í O2 Arena.  Vá, þvílíkur concert.  Ekki frá því að hann hafi toppað U2 tónleikana sem ég fór á.  Það var hins vegar eftirpartýið sem toppaði allt.  300 manns í pínulitlum klúbbi...Prince að spila og í raun bara djamma með bandinu sínu og maður var nærri sviðinu heldur en maður er á tónleika á NASA eða Players!  Gaurinn er rosalegur, var greinilega í gítarstuði og tók hvert sóloið á fætur öðru, stjórnaði hljómsveitinni eins og herforingi og gerði alla gjörsamlega bilaða þarna inni.

 

Beverly Knight hitaði upp fyrir hann í eftirpartýinu en hún kom mikið á óvart og er kominn í mikið uppáhald eftir þetta.  Þvílíkur talent.  Það er reyndar búið að bjóða mér aftur á Prince næsta laugardag en kappinn er með 21 tónleika í röð í London, æfði 150 lög fyrir tónleikana og engir tveir eiga að vera eins...hlakkar mikið til!

 

Af öðru þá er BBC að taka upp bíómynd um Oliver Twist á Fitzroy Sq. Þar sem skrifstofur Icelandair eru í London.  Torgið er friðað og hefur lítið breyst í sennilega 200 ár eða meir.  Það er því alltaf verið að kvikmynda eitthvað þar sem er gaman að fylgjast með.

 

Að lokum fór ég einnig á fótboltaleik með Westham nýlega, en þetta var fyrsti fótboltaleikurinn sem ég fer á.  Við erum að fara vinna aðeins með þeim og fórum á West ham vs Manchester City á laugardaginn síðasta sem var þrælgaman.  West ham tapaði 2-0 reyndar, en leikurinn þræl góður, vorum í þriggja rétta máltíð á leikvanginum á undan og í kóngasætum.  Ferlega gaman.  Vegna samstarfsins við West ham verður maður eflaust fastagestur á leikjum þarna á næstunni.  Veit ekkert um fótbolta...en auðvitað er West ham liðið mitt núna!

Annars er það Ísland á miðvikudagskvöldið í næstu, er að fá gesti um helgina og sumarið komið í London.  Heiður himinn og sólin skín.

 

Sumarfrí

Um helgina var ég í Manchester...en eftir klukkutíma flýg ég til Tenerife þar sem ég verð í viku.

35 stiga hiti alla vikuna skv. veðurspá. :)

 

Viltu smakka gamla úldna íþróttasokka?

Among consumers, the experience of a problem, the search for goods and services to solve it, and the evaluation of these offerings all derive from the mind-brain-body-society partnership. For instance, the social context assigned to an object can produce markedly different physiological reactions.

In one experiment, people were presented with an odor that the researcher told them came from an aged cheese. Most people reacted in a mildly aversive way to it but indicated a willingness to taste the cheese.  The researchers told another group of participants who received the same odor that the smell came from old gym socks.  As you might expect, these people recoiled from the odor.

How consumsers think: 30 Zaltman

Rólegur í blogginu

Er búinn að vera ferlega rólegur í blogginu undanfarið.  Mikið búið að vera gerast samt.  Jói vinur minn steggjaður þar síðustu helgi, og giftingin síðustu helgi.  Tvær Íslandsferðir í röð.

Giftingin var alveg frábær og var maður hálf lemstraður þegar maður mætti til London aftur.

Um helgina er það Tatton Park rétt við Manchester. Um helgina er Icelandair að sponsa stóra tónleika þar með helling af '80s böndum sem verður áhugavert en Ampop munu leika þar á okkar vegum.

Á mánudaginn Tenerife, möo legið á strönd í sólbaði með lappirnar uppí loft í 7 daga með Grétunni minni.

Get bókstaflega ekki beðið eftir a tjúna mig aðeins út og taka rólegheitin.

...af öðru, í markaðinum í dag er grein eftir mig um Vefborða sem auglýsingatæki.

Dell með tölvur í öllum litum.

Töff útspil hjá DELL

Hvaða fréttum treystir þú

Í nýjasta tölublaði Frjálsrar verslunnar er talað um að tæplega 80% fólks í áhrifastöðum treysti útvarpsfréttum en um 66% sjónvarpsfréttum.  Eru það ekki sömu fréttateymi sem búa til fréttirnar fyrir sjónvarpsstöðvarnar tvær og þær útvarpsstöðvar sem þær eiga?

Fyrsta auglýsingin?

 

"Experts suggest that the first cave paintings, dating back some 40.000 years, may have been used to advertise the presence of large game in the area to other hunters. "

Measuring digital media and beyond-Admap June '07

Ég á afmæli í dag...

11. Júlí 1978 fæddist ég kl 14 í Reykjavík...því 29 ára í dag.  Stutt í fertugsaldurinn!

Á einnig grein í Markaði Fréttablaðsins í dag um Long tail.

 

Boston og London

Rupert Murdoc er framsýnn maður.  Áður hef ég postað þetta quote í hann en þá vantaði aðeins í það.  Hér kemur það allt:

“..as an industry many of us have been remarkably unaccountably, complacent”  Young readers Mr. Murdoch said “ dont want to rely on a god-like figure from above to tell them what’s important.  And to carry the religion analogy a bit further they certainly don’t want news presented as gospel.”  Their websites, Mr Murdoch said “ have to become the place for conversation.  The digital native for those bloggers.”

Compose yourself, 20 april The Economist

Annars er þetta ritað í flugi á leið til Íslands, en þar verður haldið áfram áleiðis til Boston.  Maðurinn fyrir framan mig í fluginu lenti í ferlega neyðarlegu þegar vélin var að takast á loft.  Síminn hans fór að hringja en greyið var ekki að finna símann sinn, leitaði og leitaði í öllu svo allir í kringum hann tóku eftir.  Mér sýndist hann ekki finna símann fyrr en hann var hættur að hringja en fólk var farið að fussa yfir honum enda stranglega bannað að hafa kveikt á símum í flugtaki. 

- - -

Flugið til Boston frábært.  Lenti við hliðina á Mark Kramer, fyrrverandi Harvard professor og rithöfundi sem samkjaftaði allan tímann (það er bunki af bókum eftir hann á Amazon.com).  Hann var með fyrirlestur á Íslandi um journalism, ferlega geðþekkur maður.  Það var hins vegar ekki fyrr en við fórum að tala um stjórnmál sem harka fór að færast í leikinn.  Hann er harður sósíalisti og varð strax alveg snar þegar ég sagðist vera frjálshyggjumaður.  Við Jói skutluðum honum heim þegar við lentum í Boston en hann býr ekki langt frá Jóa.

Helgin var annars frábær og ég er alveg fallinn fyrir Boston. Setið á Armani kaffihúsinu í nokkra klukkutíma, rölt um Newbury street, örugglega 6-8 klst total á svölunum hjá Jóa neð hvítvín að spjalla, tekið djamm á laugardagskvöldinu, Brandeis háskóli skoðaður (þar sem Jói er í Doctorsnámi) og rölt um höfnina.  Frábær ferð í 30 stiga hita og er maður núna kaffibrúnn og sæll.

Sit í Keflavík núna að bíða eftir fluginu áfram til London, hefði alveg getað hugsað mér að vera lengur í Boston!  Vinnan aftur í hádeginu svo lætin byrja aftur eftir örfáa klukkutíma.

Ferðalögin halda áfram og ég er byrjaður að skrifa bókina

Eftir 2 klst legg ég af stað uppá Heathrow til að fara til Boston, en þar eyði ég helginni.  Næstu helgar eru svo mjög þéttar:

Boston, Ísland, Ísland, Skotland, London, Grænland, Ísland.  Vonandi eftir þá helgi fer ég að fara í sumarfrí til Asíu og Afríku.  Stefnan er að ég nái 5 dögum til viku á hvorum stað.   Svo eru það Færeyjar og Barcelona seinna í haust vegna vinnunnar.

- - -

Er annars að ljúka við næstu grein í Markaðinn/Fréttablaðið.  Næsta grein er um Long Tail fyrirbærið sem ég ætla ekki að fara nánar úti en er ótrúlega áhugavert trend sem er að breyta viðskiptum gríðarlega. 

Ástæðan fyrir því að ég er að fara á fullt í skrif aftur er bók sem ég er að byrja að vinna að um Marketing.  Þetta blogg mun verða dagbók rannsóknarvinnunnar en greinaskrifin að hluta fjáröflun á meðan á vinnunni stendur.  Glöggir lesendur eiga fljótt eftir að sjá hvert verður þemað bókarinnar því greinaskrifin verða í takt við rannsóknarvinnuna fyrir bókina.

Búinn að kaupa vespu / Áhugavert um stjórnun

Í gær keypti ég mér vespu. Vinur minn var að flytja til Íslands vegna vinnu en seldi mér þess vegna vespuna sína fyrir heil 350 pund.  Þetta er eðal 50cc vespa og er ég búinn að rúnta slatta í London.  Ekkert smá gaman að sjá borgina frá þessu sjónarhorni.  Maður nýtur hennar allt öðruvísi með því að vera alltaf í Undergroundinu.  Þetta verður gott sumar, nú þarf maður bara að byrja að rata!

- - -

Vinkona mín er í stjórnunarstöðu hjá fyrirtæki sem stendur í miklum breytingum.  Það var stór starfsmannafundur um daginn þar sem breytingarnar voru kynntar, nýir ferlar og stjórnskipulag o.s.frv.  Fundinn var búið að undirbúa rosalega vel og sérstaklega voru allir stjórnendur búnir að undirbúa sig vel fyrir Q&A.

Það er áhugavert að það sem fólkið hafði mestar áhyggjur af voru hlutir eins og hvort starfsmannabúningarnir myndu breytast...eitthvað sem enginn hafði í raun velt mikið fyrir sér!  Það er auðveld að blindast svolítið í turninum og sjá þokukennt hvað skiptir framlínufólkið í raun mestu máli!

Þetta þykir mér svolítið magnað og held að margir íslenskir stjórnendur lendi í.  

 

Leigubílstjórar í London, lykill að milliliðalausri þróunaraðstoð!

Eitt sem ég elska við allar stórborgir eru leigubílstjórar.  Það eru nefnilega svo oft pólitískir flóttamenn og fátækir innflytjendur sem fara að keyra leigubíla.
Nýlega hef ég lent á hörku spjalli við Íraka, Afgana og Nígeríumann.  Nígeríumaðurinn gaf mér emailið sitt og vildi endilega tengja mig við frænda sinn sem gæti verið einka guide fyrir mig kæmi ég að heimsækja landið….sem auðvitað ég yrði að gera þar sem Nígería væri paradís ferðamannsins.  Írakinn vildi meina að Ameríka og Bretland væru að eyðileggja heiminn og það væri í raun gullforðabú USA sem væri ástæðan fyrir því að Íraksstríðið hafi orðið...mjög áhugaverð röksemdarfærsla sem meikaði reyndar engan sens en að hlusta á hann af ástríðu segja frá var frábært.  Afganinn sagði mér allt um daglegt líf í Afganistan, hversu erfitt lífið væri nú þar og hvað það væri erfitt að vera án fjölskyldunnar sinnar.

Ef þú hefur ekki prófað að spjalla við þá, þá bara verður þú að gera það næst þegar tækifæri gefst.

Í framhaldi af þessu eru til mjög mikið af rannsóknum sem staðfesta það að um 80cent af hverjum dollar sem fer í þróunaraðstoð fari til spillist.  80centin enda hjá spilltum ríkistjórnum, skæruliðahópum o.s.frv. 

Kenningin mín er að leigubílstjórar eru öruggasta leiðin til að gefa til þróunarmála.  Þeir eru flestir (auðvelt að komast að því) að vinna af sér rassgatið til að senda peninga heim til barnanna sinna og konu.  Ef ég gef leigubílstjóra mjög rausnarlegt þjóðfé veit ég fyrir víst að peningarnir renna beint þangað sem þeirra er þörf milliliðalaust. 

 

Sprengjur í London

Óhugnanlegt að sjá atburði í fréttum eins og bílasprengjurnar núna sem hafa fundist í London þar sem þetta er á stöðum sem maður er alltaf á.  Ég fór t.d. á uppáhalds sushi staðinn minn í gær, Kulu Kulu, en hann er rétt hjá Piccadilly.  Þar fannst annar bíllinn og allt króað af, fréttaþyrlur í loftinu og allt í lögreglum og fréttamönnum.  Þetta er eitthvað svo nálægt manni.

Ég hef einning undanfarið lent óvenjulega oft í því að lestarnar eru ekki að ganga eins og þær eiga að gera því einhver hefur hent sér fyrir þær.  Magnað að það er alltaf tilkynnt í hátalarakerfinu þegar það gerist, sniðugt til að róa fólk...það verður engin brjálaður á seinkunum eða lokuðum línum ef maður veit að einhver var að svipta sig lífi með þessum hætti.  Á sama tíma vill maður ekkert vita það að þetta hafi verið að gerast.

 Varðandi hryðjuverkin aftur er magnað hvað manni finnst þetta eitthvað óraunverulegt. Það er þess vegna sem maður lætur sér þetta lítið varða.  Það breytist samt eflaust fljótt þegar einhver sprengja springur og ringulreiðin tekur við.  Vonum bara að það gerist ekki.    

Flóð í Skotlandi, Danmörk og eitthvað fleira...

Það er orðið svo langt síðan ég hef bloggað að ég veit varla hvar ég á að byrja.

Fyrst Danmörk.  Kaupmannahöfn er snilld.  Þar hef ég ekki verið frá því ég var 6 ára og átti þaðan þá minningu eina að vera grenjandi úr hræðslu í draugahúsi vaxmyndasafnsins.  Ég kom til Köben á föstudagskvöldi og hitti þá strax fullt af vinum og það var farinn hringur.  Góður félagi var búinn að redda okkur borði og drykkjum   á Luux.  Þar hittum við helling af Íslendingum.  Í miðbænum, daginn eftir helling af Íslendingum í búðum og bókstaflega út um allt.  Mjög fyndið.

Tónleikarnir með Justin voru í Parken og voru snilld.  Soundið slappt en showið geðveikt.  Timberland var þarna líka með DJ session sem var rosalega töff.

Heim á sunnudag,, ég og Viðar misstum reyndar af EasyJet fluginu okkar og lentum á Standby.  Þurftum að bíða eftir að síðustu farþegarnir voru búnir að tékka sig inn til að sjá hvort það væri laust sæti, sem varð raunin, svo þá var hlaupið í gegnum flugstöðina en gekk allt upp.

Á mánudagskvöldið fór ég til Skotlands til að taka þátt í golfmóti sem Icelandair sponsaði á Forest Pinesvellinum.  Þar eru búin að vera rosaleg flóð þar eins og allir hafa séð í fréttum.  Til að gera langa sögu stutta voru 3 highways lokaðir á leiðinni, öll neðsta hæðin á hótelinu var á floti, golfvöllurinn eins og sundlaug og allt í rugli.  Golfmótinu var því aflýst en okkur tókst að spila nokkra hringi eftir hádegi á þriðjudeginum sem var ferlega gaman..

Það var keyrt til baka á miðv. til London og beint í vinnuna.  Maður var frekar þreyttur þegar maður kom heim eftir vinnu á miðvikudag en á fimmtudag þurfti ég aftur að fara út fyrir London vegna vinnunnar.  Á fimmtudaginn kom Kolla Birna einnig hingað en hún verður hérna yfir helgina að slæpast með okkur.

Kaffihús og út að borða í gær en lítill hringur tekinn á Huxton Sq....það stóð til að fara á roadtrip í dag en veðrið er svo leiðinlegt að maður varla nenir því!

...sé til

Í dag er það Danmörk

Í kvöld mun ég drekka bjór í Danaveldi með mörgum vinum sem þar eru.

Annaðkvöld er það J.Timberlake í Köben!

Sumarið er tíminn! :-)

Erfitt að heita Guðmundur í London (Framhald)

 Ég sem hélt ég væri búinn að fá nafnið mitt stafað á alla mögulega vitlausa vegu...og svo rann upp dagurinn í dag og ég fór yfir póstinn minn:

 "Dear Goodmander,

I spoke to a colleague and he told me to send a proposal through...."

Fyndið að fólk sem er að selja hafi ekki meiri metnað en þetta. 

 

 

Haraldur Hárfagri fór létt með að leysa eignaréttarmál Íslands

Fyrstu landnemarnir sem komu til Íslands á níundu öld gátu tekið eins stór lönd og þeir vildu en af þeim sökum var lítið eftir fyrir þá sem á eftir komu. Þeir sem að á eftir komu leituðu því til Haralds Hárfagra um lausn á landleysi sínu en hann leysti það á eftirfarandi hátt:

,,Hann gaf það ráð að karlmönnum skyldi heimilt að nema jafnviðáttumikið land og þeir gátu farið um á einum degi frá sólarupprás til sólarlags. Landneminn og skipverjar hans skyldu gera elda og halda þeim lifandi til næstu nætur. Reykurinn varð að sjást til næsta elds.”

En Haraldur Hárfagri setti konum aðrar reglur: ,,[Þær] máttu nema svæði sem þær gátu teymt tvævetra kvígur umhverfis vorlangan dag sólsetra á milli.”

Íslands- og mannkynssaga NB 1:96

Betur má ef duga skal...

Ég hef aðeins ferðast til 16 landa!  Fer til amk Grænlands og Færeyja í ár sem er nýtt...hmmm...Frakkland og Víetnam bætast svo vonandi við og eitthvað fleira. 

create your own visited countries map or vertaling Duits Nederlands

Venjulegt fólk við óvenjulegar aðstæður

 

Þegar venjulegt fólk er sett í óvenjulegar aðstæður hagar það sér oft mjög óvenjulega. Í raun er hægt að breyta venjulegum heilbrigðum einstaklingi í algjörann villimann á aðeins örfáum dögum.  Raunveruleikaþættir er tegund af stjónvarpsþáttum þar sem venjulegt fólk er sett í óvenjulegar aðstæður og sjónvarpsáhorfendur fá að fylgjast með öllu saman.  Gleði, grátur, ást og hatur eru meðal þeirra tilfinninga sem verða að vera ríkjandi svo áhorfendur heima í stofu sýni þáttunum áhuga.  Íslendingar hafa gert þó nokkra raunveruleikaþætti en undirritaður kom nálægt einum þeirra, Ástarfleyinu, við störf fyrir sjónvarpsstöðina Sirkus.  Þátturinn gekk út á það að hópur af stelpum og jafn mörgum strákum voru fengin til að fara á bát um miðjarðarhafið í 10 daga í þeirri von um að finna ástina.   Undirritaður kom nálægt mörgum þrepum framleiðslunnar ásamt því að stjórna algjörlega öllu kynningarstarfi sem í upphafi gekk aðalega út á það að koma sögum frá tökunum í umræðuna á Íslandi.  Við framleiðslu þáttanna kom mjög margt áhugavert í ljós.  Krakkarnir voru allir mjög meðvitaðir um hvað þeir voru að fara útí,  allir höfðu séð erlenda raunveruleikaþætti og þær tilfinningasveiflur sem þátttakendur í þeim ganga í gegnum og voru ákveðin í að lenda ekki í neinu slíku. Þetta sögðu þau flest sjálf við okkur sem komum að framleiðslunni og óformlega að eina ástæðan fyrir förinni væri til þess að komast í ókeypis utanlandsferð og skemmta sér.  Með öðrum orðum fóru þau mjög meðvituð um hvernig raunveruleikaþættir ganga fyrir sig í ferðalagið.   Þessi staðreynd er merkileg því á öðrum tökudegi voru þau öll hætt að taka eftir myndavélunum sem eltu þau stanslaust  og allar fyrri yfirlýsingar farnar fyrir ofan garð og neðan.  M.ö.o. voru þau öll búin að aðlagast aðstæðum og í raun breytast.  Krakkarnir voru komnir í annað land, við óvenjulegar aðstæður, föst á bát saman með ókunnugu fólki í rúmlega viku. Án þess að fara í smáatriði sást öll tilfinningaflóran á fyrstu tökudögunum fyrir framan linsu myndavélarinnar.  Hvernig gat það verið að krakkarnir sem voru svo meðvituð um það sem beið þeirra gátu misstu svona tökin á aðstæðum strax á fyrstu dögunum? Malcolm Gladwell kallar þetta í bókinni sinni The Tipping Point, Power of context.  Í stuttu máli þýðir Power of context að venjulegt fólk sem lendir í óvenjulegum aðstæðum getur hagað sér mjög óvenjulega.  Ein rannsókn, sennilega sú frægasta, sem skýrir þetta var tilraun sem var gerð af Philip Zimbardo við Stanford Háskóla í Bandaríkjunum í byrjun áttunda áratugarins.  Philip vildi athuga af hverju fangelsi væru svona slæmir staðir en rannsóknin er kölluð The Stanford Prison Experiment og kennd á flestum sál- og félagsfræðbrautum háskóla.  Tilraunin fór fram í kjallara sálfræðibyggingar skólans og voru 75 manns sem sóttu um að taka þátt eftir að auglýst var eftir þátttakendum.  Af þessum 75 voru 21 ráðnir en þeir komu best út úr ströngum sálfræðiprófum sem venjulegustu einstaklingarnir og andlega bestir á sig komnir.  Helmingur var svo gerður að föngum í þessu gervi fangelsi í kjallara Stanford háskóla og helmingur að fangavörðum.  Herbergjum var breytt í fangaklefa með stálhurðum og skápur notaður sem einangrunarklefi.  Mjög frumlegar aðstæður, mjög ólíkar raunverulegu fangelsi. Það leið ekki að löngu að þessir einstaklingar fóru að verða fyrir barðinu á þeim aðstæðum sem þeir voru komnir í þrátt fyrir að fangelsið væri mjög langt frá því að vera eins og alvöru fangelsi.  Fyrstu nóttina í fangelsinu vöktu fangaverðirnir fangana kl 2 um nóttina og létu þá gera armbeyjur.  Annan morguninn gerðu fangarnir uppreisn sem fangaverðirnir bældu fljótt niður.  Þeim var refsað með því að taka þá úr öllum fötunum og sprauta á þá úr slökkvitæki en forsprakki uppreisnarinnar var í framhaldi af því settur í einangrun (skápinn).  Þeir létu fangana segjast elska hvorn annan og marsera niður fangelsisganginn, handjarnaðir með poka yfir höfðinu. Mjög heilbrigðir og venjulegir einstaklingar voru farnir að haga sér eins og verstu villimenn við þessar aðstæður sem fangaverðir og grimmd þeirra átti sér engin takmörk.  Fyrsti fanginn trylltist eftir 36 klukkustundir í fangelsinu og varð að fá að fara.  Fljótlega eftir það varð að sleppa fjórum í viðbót eftir að þeir fengu væg taugaáföll.  Á sjótta degi varð að hætta við tilraunina sem átti að standa yfir í 14 daga því fangaverðirnir voru gjörsamlega búnir að missa stjórn á sér.  Er kannski hægt að skýra það hvernig hermenn Bandaríkjamanna hafa verið að koma fram við fanga með The Power of Content?  Í Stanford var um venjulega og heilbrigða einstaklinga að ræða sem höfðu gengið í gegnum strangt sálfræðipróf.  Hvernig ætli umhverfið hafi áhrif á hermenn þar sem aðstæðurnar eru stríð?Annað dæmi um The Power of Content var þegar ung stelpa hoppaði af húsþaki skóla fyrir nokkrum árum síðan.  Hún hafði farið upp á þak einnar skólabyggingar en nokkrir samnemendur hennar tóku eftir henni og byrjuðu að hrópa til hennar og klappa.  Hópur safnaðist saman fyrir framan húsið og varð úr mikill múgæsingur.  Hrópin og klöppin þróuðust út í hvatningu til hennar að hoppa en tugi nemenda voru farnir að kalla í einum rómi ,,hoppaðu, hoppaðu, hoppaðu”.  Stúlkan, sem ætlaði sér engan veginn að hoppa, var komin í aðstæður sem hún réð ekki við og kvaddi okkar heim þennan dag eftir að hafa látið sig falla!Sennilega má skýra það af hverju þýska þjóðin missti stjórn á sér á tímum Hitlers gagnvart Gyðingum á svipaðan hátt.  Venjulegt fólk missti sjónar af raunveruleikanum við þessar mjög svo óvenjulegar aðstæður sem voru uppi í þýskalandi á þessum tíma og tók þátt í Gyðingahatrinu þrátt fyrir að flestir hafi ekki vilja þeim neitt illt fyrir þessa hroðalegu atburði.Í Bandaríkjunum hafa verið gerðar kannanir á því á meðal þátttakenda í raunveruleikaþáttum um reynslu þeirra.  Nær undantekningarlaust sér fólk eftir þátttöku og hefur hún haft gríðarleg áhrif á líf viðkomandi og lang oftast á neikvæðan hátt.  Fólk hefur sagt og gert hluti við þær aðstæður sem þættirnir setja þær í sem það myndi aldrei gera annars.  Aðspurt segir það einnig eftir reynsluna að það skilji ekki hvernig það gat hagað sér eins og raun bar vitni.  Fólk virðist breytast í einhverjar aðrar manneskjur við þessar aðstæður.   Áhorfendur heima í stofu hugsa oft ,,Er ekki allt í lagi, þetta myndi ég aldrei gera, hvað er hann/hún að hugsa!”  Þeir sem horfa á heima í stofu gera sér hins vegar ekki grein fyrir því að við sömu aðstæður myndu þeir ekki haga sér öðruvísi og jafnvel ganga ennþá lengra.  Aðstæður geta nefnilega leikið okkur grátt og gert venjulegasta fólk mjög óvenjulegt!  

Mannlíf okt '06

 

 

 

Kvikmyndaverin

Fyndið hvernig sagan endurtekur sig.

 

Fyrir meira en áratug ætlaði allt um koll að keyra í kvikmyndaiðnaðinum.  Stóru kvikmyndaverin kepptust við að hóta og fara í málaferli útaf myndbandsupptökutækjum.  Þ.e.a.s. kæra fólk fyrir að vera taka upp efni.  Kaldhæðni örlaganna er samt að myndbandssala varð ein af aðal tekjulindum fyrirtækjanna og mikil búbót fyrir þau.  Á sama tíma varð upptökubúnaðurinn lítið notaður, rétt eins og á Tivo og öðrum græjum, fólk jú tekur upp...en rannsóknir sýna að fólk er ekki að horfa á það sem það tekur upp.  M.ö.o. er þetta ekki að hafa mikil áhrif.

 

Nú er það sama að gerast með Internetið.  Gæti ekki verið að þegar fyrirtækin hætta stríðinu og fara að svara þörfinni sem er nú til staðar á netinu að internetið geti orðið ein stærsta tekjulindin þeirra?